Πως οι Έλληνες διαμόρφωσαν το Φοινικικό αλφάβητο.
Το φοινικικό αλφάβητο ήταν αμιγώς συμφωνογραφικό, δε διέθετε δηλαδή σύμβολα για τα φωνήεντα. Ένα γραπτό κείμενο, επομένως, αποτελούνταν από μια διαδοχή συμφώνων μόνο, ήτοι ένα είδος μηχανισμού απομνημόνευσης με βάση το οποίο ο αναγνώστης έπρεπε να ενθέσει, είτε από μνήμης είτε με την εις άτοπον απαγωγή, τα σωστά φωνήεντα για να σχηματιστούν λέξεις με νόημα. Όταν κάποιοι Έλληνες έμποροι έμαθαν το αλφάβητο αυτό και προσπάθησαν να το προσαρμόσουν στην ελληνική γλώσσα, πρώτον, έκαναν μια ανακάλυψη και, δεύτερον, είχαν μια ιδέα. Η ανακάλυψη ήταν πως μερικά από τα σύμβολα της φοινικικής γραφής αντιπροσώπευαν σύμφωνα που δεν υπήρχαν στα ελληνικά. Η ιδέα ήταν να τα χρησιμοποιήσουν ως σύμβολα για τα φωνήεντα. Έτσι, γεννήθηκε το ελληνικό αλφάβητο, το πρώτο πραγματικό αλφαβητικό σύστημα γραφής στον κόσμο, με την έννοια ότι για πρώτη φορά όλοι οι φθόγγοι μιας προφορικής γλώσσας μετατράπηκαν σε γραπτά σύμβολα, σύμβολα με τα οποία σχημάτιζαν λέξεις και κείμενα που μπορούσαν αυτομάτως να αναγνωσθούν. Η σημασία της μετατροπής που έκαναν οι Έλληνες στο φοινικικό αλφάβητο δύσκολα μπορεί να μεγαλοποιηθεί – ήταν τόσο εύκολο να μάθει κανείς το ελληνικό αλφάβητο με τα είκοσι τέσσερα έως τριάντα γράμματα, ώστε για πρώτη φορά κατέστη εφικτή η ευρεία διάδοση της γραφής και της ανάγνωσης. Συμπέρασμα: όλα τα σημερινά δυτικά αλφάβητα, λατινικό, κυριλλικό και νεοελληνικό, κατάγονται από το αλφάβητο που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες το 800 π.Χ. περίπου.
Ο ελληνικός πολιτισμός ήταν βαθύτατα ανταγωνιστικός, μπορεί να δανειζόταν ιδέες όπως το αλφάβητο, αλλά η μεγαλοφυΐα του μετέτρεπε το δάνειο σε ελληνική προίκα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τα όπλα, η φιλοσοφία, οι τραγωδίες, ήταν η απόδειξη ότι αυτός ο λαός ήταν πολεμικός, αλλά είχε και τον Όμηρο για να αθανατίζει τις μάχες του.